W czwartek, 26 stycznia br., o godzinie 2:50 czasu polskiego system nośny H-IIA z ładunkiem w postaci satelity rozpoznania radarowego IGS-7 wystartował z japońskiego Centrum Kosmicznego Tanegashima. Według informacji podanych przez Mitsubishi Heavy Industries na platformie Twitter lot przebiegł bez komplikacji, jednak należy wspomnieć, że miał on się odbyć dzień wcześniej, ale musiał zostać przełożony w wyniku złych warunków pogodowych. Pierwszy start orbitalny kraju Kwitnącej Wiśni w 2023 r. zakończył się sukcesem, gdyż japońskie przedsiębiorstwo potwierdziło udane rozmieszczenie satelity na orbicie synchronicznej ze Słońcem.

Wysłanie satelity rozpoznania radarowego oznacza zwiększone zdolności obserwacyjne dla Japonii, co wydaje się kluczowe w perspektywie rozwijania zdolności obronnych w obecnych czasach. Satelita IGS (Intelligence Gathering Satellite) Radar 7 to urządzenie, o którym jednak wiadomo niewiele. Według dostępnych informacji, jego operatorem będzie rządowe centrum wywiadowcze, Cabinet Satellite Intelligence Center (CSICE), które jest częścią japońskiej agencji Cabinet Intelligence and Research Office.

Tajemnica satelity tkwi również w jego danych technicznych. Nowe wersje tego systemu, wynoszone w przestrzeń kosmiczną od 2015 r., są w stanie uzyskać rozdzielczość do 30 cm dla zakresu optycznego i 50 cm dla zakresu syntetycznej aparatury radarowej (SAR). Ogniwem zapalnym do rozpoczęcia programu IGS był rok 1988 r., kiedy Korea Północna przeprowadziła próbę rakietową nad terytorium Japonii. Zadaniem tego typu urządzeń jest w głównej mierze ostrzeganie przed takimi zagrożeniami również w dzisiejszych czasach, gdyż Kim Dzong Un jest coraz odważniejszy w swoich próbach rakietowych. Obecnie satelity te przekazują również sygnały ostrzegawcze w przypadku katastrof naturalnych.

Wynoszenie urządzeń z serii IGS przez rakietę nośną H-IIA jest znana już z przeszłości, ponieważ wszystkie dotychczasowe satelity tego typu były zabierane w przestrzeń kosmiczną za pomocą tego systemu. Opisywana rakieta rozpoczęła swoją pracę w 2001 r. i od tego czasu zostały stworzone jej cztery warianty. Ta dwustopniowa maszyna posiada układ napędowy zasilany mieszanką ciekłego wodoru oraz ciekłego tlenu. W pierwszym locie orbitalnym Japonii w 2023 r. wzięła udział konfiguracja H2A 202. Trzycyfrowa liczba tej wersji oznacza specyfikację techniczną, którą należy czytać w następujący sposób: pierwsza liczba oznacza liczbę stopni - 2, druga liczbę boosterów zasilanych paliwem ciekłym - 0, a trzecia liczbę boosterów SRB-A zasilanych paliwem stałym - 2. Czwartkowy lot był także pierwszą misją tej wersji rakiety nośnej od grudnia 2021 r.

Do tej pory H-IIA poleciała w przestrzeń kosmiczną 45 razy i zawiodła tylko raz, w listopadzie 2003 roku. Na swoim koncie posiada wyniesienie popularnej technologii, tj. japońska sonda Hayabusa 2 oraz sonda Hope należąca do Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Japoński koncern planuje zastąpić zasłużoną rakietę nośną po następnych czterech lotach nowym systemem H3, który ma być ulepszony o nowe elementy, przy jednoczesnym zmniejszeniu ogólnych kosztów produkcji. Ostatni, 50. start H-IIA ma nastąpić jeszcze w tym roku.